Westfriesland. Nee, dat is niet - zoals vaak wordt gedacht - in Friesland, maar de 'neus' van Noord-Holland. De documentaire vangt aan met kermisvierende jongeren op grote aanhangwagens achter een auto. Met bier in de hand en housemuziek op het hoogste volume rijden ze door een dorp. Dit beeld is tekenend voor Westfriesland. In Westfriesland is iets aan de hand. Het percentage zelfdodingen onder jongeren ligt in Westfriesland beduidend hoger dan in de rest van Nederland. Leen van den Berg zocht de Westfriezen op en maakte een aangrijpend verhaal.
Dan wordt het persoonlijker. Er komen twee jonge meiden in beeld, ik schat ze zestien. Een keer dronken zij eerst bij iemand thuis sterke drank en gingen toen uit. Dat stappen is er echter nooit van gekomen, een van de meisjes werd ziek onderweg en lag opeens op de grond. Ternauwernood ontsnapt ze aan de dood. De meisjes geven aan dat dit een incident was wat overal kan gebeuren. Wat opvallend is is dat ze zeggen nooit echt over gevoelens te praten en hier ook geen behoefte aan te hebben. Dat doet niemand en dat is ook niet nodig, een meisje geeft aan dat als er echt iets is dat ze dit dan van zich afschrijft in gedichten of in haar dagboek.
Een Westfriese pastoor komt aan het woord, hij vertelt dat het niet praten over gevoelens in de aard van Westfriezen zit. Westfriezen zijn van nature gesloten en moeten zich wel heel vertrouwd bij iemand voelen willen ze over emoties praten. Ook houden ze allemaal de schone schijn op, ze zorgen dat hun huis en tuin er netjes uitzien en ze willen vermijden dat er door buren over hun gepraat wordt.
De grote vriendengroepen zijn ook debet aan de zelfmoorden, in zo'n grote groep voelt niemand zich verantwoordelijk en is er uiteindelijk igeen 'echt' contact, hierdoor komen jongeren geïsoleerd te staan. Wat ook niet meehelpt is het overdadige gebruik van alcohol, al van jongs af aan wordt er vaak veel gedronken. Zoals allang bekend is drinkt de Westfriese jeugd het meeste van heel Nederland.
Stefan Bekkema is een van de slachtoffers waar de documentaire omdraait. Hij had zo'n vriendengroep maar voelde zich toch alleen, hij kon nergens kwijt hoe hij zich voelde. Vaak maakte hij gekscherend opmerkingen over dat hij er een einde aan zou maken. Deze werden echter nooit serieus genomen, tot hij het een keer wel echt deed en voor de trein sprong. Elk jaar gaan zijn vader en zijn zus naar de plek op het spoor waar het gebeurd is. Dit keer gaat de camera mee, de trein raast keihard en onverbiddelijk voorbij, vader en dochter vangen elkaar op en huilen.
Er komt een duidelijke tegenstelling uit de documentaire naar voren. Aan de ene kant zijn er veel beelden van de gezellige vriendengroepen, grote kermissen waar hele dorpen aan meedoen en worden beelden van drinkende jongeren in discotheken getoond. Terwijl het andere deel van de docu rouwende ouders aan het graf van hun kind laat zien of vrienden die proberen te bedenken wat ze anders hadden kunnen doen.
Toch is de documentaire overwegend positief. Er komen een aantal jongeren aan het woord die ook met zichzelf worstelden maar zich op een positieve manier hebben herpakt. De laatste jaren is er meer aandacht voor het probleem gekomen wat de communicatie binnen vriendengroepen ten goede komt. Deze documentaire draagt daar vast ook aan bij. Hopelijk komen jongeren écht met elkaar in contact en helpen ze elkaar behoeden voor daden die niet teruggedraaid kunnen worden.
Wat: Holland Doc: Het Verdriet van Westfriesland
Waar: Nederland 2
Tijdstip: 23:00
Posts
